Τι είναι η Λευχαιμία;

Λευχαιμία (British / καναδική Αγγλικά: λευχαιμία) (Ελληνική Λευκός''λευκός'', "λευκό"? ΑΙΜΑ''αίμα'', "αίμα") είναι ένας καρκίνος του αίματος ή του μυελού των οστών και χαρακτηρίζεται από μια ανώμαλη διασπορά ( παραγωγή από τον πολλαπλασιασμό) των κυττάρων του αίματος, συνήθως λευκά αιμοσφαίρια (λευκοκύτταρα). Η λευχαιμία είναι ένας ευρύς όρος που καλύπτει ένα φάσμα των ασθενειών. Με τη σειρά της, είναι μέρος του ευρύτερου ομάδα ασθενειών που ονομάζεται αιματολογικών νεοπλασμάτων.

Λευχαιμία είναι κλινικά και παθολογικά υποδιαιρούνται σε μια σειρά μεγάλων ομάδων. Η πρώτη κατηγορία είναι μεταξύ της οξείας''''και''χρόνιες μορφές'':

• ''''Η οξεία λευχαιμία χαρακτηρίζεται από τη ραγδαία αύξηση των ανώριμων κυττάρων του αίματος. Αυτό το συνωστισμό κάνει το μυελό των οστών σε θέση να παράγει υγιή κύτταρα του αίματος. Η άμεση θεραπεία απαιτείται σε οξεία λευχαιμία λόγω της ταχείας εξέλιξης και τη συσσώρευση των κακοηθών κυττάρων, η οποία στη συνέχεια εξαπλώνονται στην κυκλοφορία του αίματος και εξαπλωθεί σε άλλα όργανα του σώματος. Οξείες μορφές λευχαιμίας είναι οι πιο κοινές μορφές της λευχαιμίας στα παιδιά.
• ''''Η χρόνια λευχαιμία χαρακτηρίζεται από την υπερβολική συσσώρευση σχετικά ώριμη, αλλά εξακολουθεί να μη φυσιολογικό, τα λευκά αιμοσφαίρια. Συνήθως λαμβάνοντας μήνες ή και χρόνια για την πρόοδο, τα κύτταρα που παράγονται σε ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό από ό, τι τα φυσιολογικά κύτταρα, με αποτέλεσμα πολλά παθολογικά λευκά αιμοσφαίρια στο αίμα. Ότι η οξεία λευχαιμία πρέπει να αντιμετωπίζονται αμέσως, οι χρόνιες μορφές μερικές φορές παρακολουθούνται για κάποιο χρονικό διάστημα πριν από τη θεραπεία για να εξασφαλιστεί η μέγιστη αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Χρόνια λευχαιμία εμφανίζεται κυρίως σε ηλικιωμένα άτομα, αλλά μπορεί θεωρητικά να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα.

Επιπλέον, οι ασθένειες υποδιαιρούνται ανάλογα με το είδος των κυττάρων του αίματος επηρεάζεται. Ο διαχωρισμός αυτός διαιρεί σε λεμφοβλαστική λευχαιμία ή''λεμφοκυτταρική λευχαιμία''και''μυελογενή λευχαιμία ή μυελογενή'':

• Σε λεμφοβλαστική ή''λεμφοκυτταρική λευχαιμία'', τα καρκινικά αλλαγή λαμβάνει χώρα σε ένα είδος κυττάρων του μυελού που συνήθως πηγαίνει για να λεμφοκύτταρα μορφή, τα οποία καταπολεμούν τις λοιμώξεις κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι περισσότεροι λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας εγκλείει συγκεκριμένο υπότυπο του λεμφοκυττάρων, τα Β κύτταρα.
• Σε μυελογενή λευχαιμία ή μυελογενή'''', τα καρκινικά αλλαγή λαμβάνει χώρα σε ένα είδος κυττάρων του μυελού που συνήθως συμβαίνει για να σχηματίσουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια, κάποια άλλα είδη των λευκών αιμοσφαιρίων και αιμοπεταλίων.

Ο συνδυασμός αυτών των δύο ταξινομήσεις παρέχει συνολικά τέσσερις κύριες κατηγορίες:

Τέσσερα κύρια είδη λευχαιμίας

Τύπο κυττάρων	Οξεία	Χρόνια
Λεμφοκυτταρική λευχαιμία (Ή "λεμφοβλαστική")	Η οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ALL)	Η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ)
Μυελογενή λευχαιμία (Επίσης «μυελογενής» ή «nonlymphocytic")	Οξεία μυελογενή λευχαιμία (AML)	Η χρόνια μυελογενής λευχαιμία (CML)

Μέσα σε αυτές τις κύριες κατηγορίες, υπάρχουν συνήθως αρκετές υποκατηγορίες. Τέλος, λευχαιμία εκ τριχωτών κυττάρων και των Τ-κυττάρων προλεμφοκυτταρικές λευχαιμίας είναι συνήθως θεωρείται ότι βρίσκεται εκτός αυτού του συστήματος ταξινόμησης.

• ''''Η οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ALL) είναι ο πιο κοινός τύπος λευχαιμίας στα μικρά παιδιά. Η νόσος αυτή επηρεάζει επίσης τους ενηλίκους, ειδικά εκείνοι ηλικίας 65 ετών και άνω. Πρότυπο θεραπείες περιλαμβάνουν τη χημειοθεραπεία και ακτινοβολία. Τα ποσοστά επιβίωσης ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία: το 85% σε παιδιά και 50% στους ενήλικες. Υποτύπους περιλαμβάνουν πρόδρομος Β οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, πρόδρομος Τ οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία, λευχαιμία Burkitt, και η οξεία λευχαιμία biphenotypic.
• ''''Η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ) πιο συχνά επηρεάζει ενήλικες άνω των 55 ετών. Συμβαίνει μερικές φορές σε νεότερους ενήλικες, αλλά σχεδόν ποτέ δεν επηρεάζει τα παιδιά. Τα δύο τρίτα των ατόμων που έχουν προσβληθεί είναι άνδρες. Το πενταετές ποσοστό επιβίωσης είναι 75%. Είναι ανίατη, αλλά υπάρχουν πολλές αποτελεσματικές θεραπείες. Ένας υπότυπος είναι Β-κυττάρων προλεμφοκυτταρικές λευχαιμία, μια πιο επιθετική νόσο.
• ''Οξεία μυελογενή λευχαιμία''(AML), εμφανίζεται πιο συχνά σε ενήλικες παρά σε παιδιά, και πιο συχνά στους άνδρες από τις γυναίκες. AML είναι σε θεραπεία με χημειοθεραπεία. Το πενταετές ποσοστό επιβίωσης είναι 40%. Υποτύπους AML περιλαμβάνουν οξεία προμυελοκυτταρική λευχαιμία, η οξεία μυελοβλαστική λευχαιμία και οξεία λευχαιμία megakaryoblastic.
• ''''Η χρόνια μυελογενής λευχαιμία (CML) εμφανίζεται κυρίως σε ενήλικες. Ένας πολύ μικρός αριθμός από τα παιδιά να αναπτύξουν, επίσης, αυτή την ασθένεια. Η θεραπεία με imatinib (Gleevec) ή άλλα φάρμακα. Το πενταετές ποσοστό επιβίωσης είναι 90%. Ένας υπότυπος είναι η χρόνια μονοκυτταρική λευχαιμία.
• ''''Λευχαιμίας εκ τριχωτών κυττάρων (HCL) είναι μερικές φορές θεωρείται ένα υποσύνολο της ΧΛΛ, αλλά δεν ταιριάζουν τέλεια σε αυτό το μοτίβο. Περίπου το 80% των ατόμων που προσβάλλονται είναι ενήλικες άνδρες. Δεν έχουν αναφερθεί περιπτώσεις σε μικρά παιδιά. HCL είναι ανίατη, αλλά εύκολα αντιμετωπίσιμη. Η επιβίωση είναι 96% έως 100% σε δέκα χρόνια.
• Τ-κυττάρων προλεμφοκυτταρικές λευχαιμία (T-PLL) είναι μια πολύ σπάνια και επιθετική λευχαιμία που επηρεάζουν ενήλικες? Είναι κάπως περισσότερο τους άνδρες από τις γυναίκες διαγιγνώσκονται με την ασθένεια αυτή. Παρά τη γενική σπανιότητα του, είναι επίσης ο πιο κοινός τύπος των ώριμων Τ κυττάρων λευχαιμίας? Σχεδόν σε όλες τις άλλες λευχαιμίες περιλαμβάνουν Β-κυττάρων. Είναι δύσκολο για τη θεραπεία, και η μέση επιβίωση μετριέται σε μήνες.
• Μεγάλες κοκκώδη λεμφοκυτταρική λευχαιμία μπορεί να περιλαμβάνει είτε Τ κυττάρων ή κύτταρα NK? Όπως λευχαιμία εκ τριχωτών κυττάρων, η οποία περιλαμβάνει μόνο τα Β κύτταρα, είναι μια σπάνια και νωχελικός (όχι επιθετική) λευχαιμία.

Σημαντική έρευνα για τα αίτια, τη διάγνωση, τη θεραπεία και την πρόγνωση της λευχαιμίας γίνεται. Εκατοντάδες κλινικές δοκιμές που προγραμματίζονται ή διεξάγονται σε κάθε δεδομένη στιγμή. Οι μελέτες μπορεί να επικεντρωθεί σε αποτελεσματικό μέσο θεραπείας, καλύτερους τρόπους για τη θεραπεία της νόσου, η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών, ή την κατάλληλη φροντίδα σε ύφεση ή μετά από θεραπείες.